Standard Ochrony Małoletnich - Powiatowy Szpital Im. Władysława Biegańskiego w Iławie

Strona główna > Strefa pacjenta > Standard Ochrony Małoletnich

STANDARD OCHRONY MAŁOLETNICH

Polityka ochrony dzieci przed krzywdzeniem

Wstęp

Wdrażając politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem, pragniemy podkreślić, że każdy pracownik naszego podmiotu ma obowiązek dbać o bezpieczeństwo dzieci oraz reagować na wszelkie podejrzenia lub sygnały alarmowe wskazujące na możliwe przypadki krzywdzenia. Wspólnie dążymy do tego, aby nasze działania przyczyniały się do stworzenia lepszego i bezpieczniejszego świata dla dzieci, gdzie ich prawa i dobrostan są respektowane i chronione ponad wszystko. Dzieci stanowią najbardziej bezbronną i wrażliwą grupę społeczną, której bezpieczeństwo i dobrostan należy bezapelacyjnie chronić. Każde dziecko ma prawo do szczęśliwego i bezpiecznego dzieciństwa, w którym może rozwijać się fizycznie, emocjonalnie i społecznie, bez obawy przed krzywdzeniem czy przemocą. Chronienie dzieci przed krzywdzeniem jest nie tylko kwestią moralną i etyczną, ale także wynikającą z przepisów prawa, w tym Konstytucji RP. Dlatego też, naszym celem jest stworzenie środowiska, w którym dzieci mogą czuć się bezpieczne, chronione i wspierane, zarówno podczas wizyt w naszym podmiocie leczniczym, jak i poza nim. W związku z powyższym, wprowadzamy politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem, która ma na celu zapobieganie wszelkim formom przemocy, nadużyć oraz krzywdzenia dzieci, jak również szybkie reagowanie i interwencję w przypadku podejrzeń lub sygnałów alarmowych.

1. Cele Polityki:

a) ochrona dzieci przed krzywdzeniem, zapewnienie im bezpieczeństwa i dobrostanu, stworzenie środowiska, które promuje zdrowie i rozwój dzieci oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia przypadków krzywdzenia czy przemocy wobec nich.

b) zapewnienie ochrony fizycznej i psychicznej dzieci, w tym zapobiegania wszelkim formom krzywdzenia i nadużyć wobec dzieci, zarówno przez personel medyczny, jak i inne osoby związane z podmiotem leczniczym.

c) wczesne wykrywanie i interwencja w przypadku podejrzeń o krzywdzenie, wprowadzenie wytycznych dotyczących identyfikacji potencjalnych sygnałów alarmowych wskazujących na możliwe przypadki krzywdzenia dzieci oraz określenie kroków do podjęcia w przypadku podejrzeń, włączając w to raportowanie i reagowanie na incydenty.

d) edukacja personelu, zapewnienie odpowiedniej wiedzy i szkoleń dla personelu medycznego dotyczących rozpoznawania, raportowania i postępowania w przypadku krzywdzenia dzieci, aby był on świadomy swoich obowiązków i umiał właściwie zareagować w sytuacjach potencjalnego zagrożenia.

e) określenie zasad współpracy z odpowiednimi organami i instytucjami, w celu skutecznego wsparcia dzieci i ich rodzin oraz zapewnienia dalszej opieki i interwencji, jeśli jest to konieczne.

2. Obszar stosowania:

Standardy dotyczą całego personelu, wszystkich pracowników w tym współpracowników, stażystów, praktykantów i wolontariuszy itd. Obszar stosowania procedury ochrony dzieci przed krzywdzeniem obejmuje cały podmiot leczniczy. Jest to niezwykle istotne, aby zapewnić jednolite i spójne podejście do zapobiegania przypadkom krzywdzenia dzieci oraz reagowania na potencjalne sytuacje zagrożenia we wszystkich obszarach działalności podmiotu. Wdrażając tę procedurę, należy dążyć do tego, aby każdy pracownik, niezależnie od swojej funkcji czy stanowiska, był świadomy swoich obowiązków w zakresie ochrony dzieci i działał zgodnie z określonymi wytycznymi oraz procedurami. Bezpieczeństwo i dobrostan dzieci powinny być priorytetem we wszystkich obszarach działalności, włączając w to pracę personelu medycznego, niemedycznego, opiekę nad pacjentami, działania edukacyjne i społeczne oraz wszelkie inne działania podejmowane przez podmiot leczniczy.

3. Europejska Karta Praw Dziecka w Szpitalu

1) Dzieci powinny być przyjmowane do szpitala tylko wtedy, kiedy leczenie nie może być prowadzone w domu, pod opieką Poradni lub na oddziale dziennym.

2) Powinny mieć prawo do tego, aby cały czas przebywali razem z nimi w szpitalu Rodzice lub Opiekunowie. Nie powinno być żadnych ograniczeń dla osób odwiedzających – bez względu na wiek Dziecka.

3) Rodzicom należy stwarzać warunki pobytu w szpitalu razem z Dzieckiem, należy ich zachęcać i pomagać im w pozostawaniu przy Dziecku. Pobyt Rodziców nie powinien narażać ich na dodatkowe koszty lub utratę zarobków. Aby mogli oni uczestniczyć w opiece nad Dzieckiem powinni być na bieżąco informowani o sposobie postępowania i zachęcani do aktywnej współpracy.

4) Dzieci i Rodzice powinni mieć prawo do uzyskiwania informacji, a w przypadku Dzieci, w sposób odpowiedni do ich wieku i możliwości pojmowania. Należy starać się o łagodzenie i unikanie zbędnych stresów fizycznych i emocjonalnych u Dziecka w związku z jego pobytem w szpitalu.

5) Dzieci i ich Rodzice mają prawo współuczestniczyć we wszystkich decyzjach dotyczących leczenia. Każde Dziecko powinno być chronione przed zbędnymi zabiegami diagnostycznymi i leczniczymi.

6) Dzieci powinny przebywać razem z innymi Dziećmi w podobnym wieku. Nie należy umieszcza Dzieci razem z dorosłymi.

7) Dzieci powinny mieć możliwość zabawy, odpoczynku i nauki odpowiedniej do ich wieku i samopoczucia. Ich otoczenie powinno być tak zaprojektowane, urządzone i wyposażone, aby zaspokajało dziecięce potrzeby.

8) Przygotowanie i umiejętności personelu muszą zapewniać zaspokajanie potrzeb fizycznych i psychicznych Dzieci.

9) Zespół opiekujący się Dzieckiem w szpitalu powinien zapewnić mu ciągłość leczenia.

10) Dzieci powinny być traktowane z taktem i wyrozumiałością. Ich prawo do intymności powinno być zawsze szanowane.

4. Karta Praw Dziecka – Pacjenta

1) Dzieckiem – pacjentem jest każda osoba, która nie ukończyła 18 lat.

2) Jeżeli zachorujesz, personel medyczny powinien zrobić wszystko, żeby Cię wyleczyć i zapewnić opiekę podczas leczenia.

3) Kiedy tylko stan Twojego zdrowia się poprawi na tyle, że będziesz mógł wrócić do domu, masz do tego prawo.

4) Ty oraz Twoi rodzice lub opiekunowie macie prawo wiedzieć, w jaki sposób lekarze zamierzają Cię leczyć i jakie to przynosi efekty.

5) Twoi rodzice lub opiekunowie mają prawo do dokumentów, w których lekarze opisują Twoją chorobę i leczenie.

6) Decyzja o leczeniu nie może być podejmowana bez Twojego udziału, jednak dopóki nie skończysz 16 lat podejmą ją za Ciebie rodzice lub opiekunowie – potem także Ty będziesz o tym

współdecydował.

7) Nikt bez Twojej zgody nie może rozgłaszać, że jesteś chory – masz prawo, by zachowano to w tajemnicy, którą znasz tylko Ty, personel medyczny oraz Twoi rodzice lub opiekunowie.

8) Nikt nie może Cię bić, zawstydzać, lekceważyć i straszyć. W czasie choroby dorośli powinni szczególnie Cię wspierać i dbać o Twoje dobre samopoczucie.

9) Masz prawo do stałego kontaktu z najbliższymi. Twoi bliscy mają prawo być z Tobą w szpitalu, sanatorium lub uzdrowisku. Tylko w wyjątkowych sytuacjach lekarze decydują, że nie mogą oni z Tobą przebywać.

10) Podczas pobytu w szpitalu, sanatorium, uzdrowisku zawsze możesz do swoich bliskich zadzwonić lub napisać.

11) Szpital, sanatorium lub uzdrowisko to miejsca, w których masz wyzdrowieć, ale masz również prawo do nauki, zabawy i odpoczynku. Wyzdrowiejesz szybciej nie myśląc ciągle o chorobie.

12) Jeżeli tylko masz taka ochotę, możesz spotkać się z osobą duchowną Twojego wyznania.

13) Masz prawo umieścić cenne przedmioty w depozycie szpitalnym.

5. Wyznaczone osoby odpowiedzialne za realizację poszczególnych zadań

1) Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletnim i udzielenie im wsparcia w tym za prowadzenie rejestru zgłoszeń Koordynator ds. ochrony dzieci Pani Dobrosława Grabara, tel. (89) 6449764, email:grabdobr@szpital.ilawa.pl

2) Osoba odpowiedzialna za dokonywanie przeglądów i aktualizacji Procedury adekwatnie do potrzeb wynikających z konieczności dostosowania jej zapisów ze względu na nowelizacje przepisów prawa lub zmieniającej się sytuacji faktycznej, w tym za monitorowanie realizacji i przestrzeganie Procedury, za reagowanie na sygnały naruszenia jej postanowień Koordynator ds. ochrony dzieci.

3) Za wdrożenie do stosowania Procedury odpowiada Pełnomocnik ds. Jakości i Koordynator ds. ochrony dzieci, Kierownicy komórek organizacyjnych, Koordynatorz/Ordynatorzy Oddziałów, Pielęgniarki/Położne Oddziałowe/Koordynujące, Psycholog.

4) Osoba odpowiedzialna za odebranie oświadczeń od personelu w zakresie psychologicznych aspektów Standardów Ochrony Małoletnich Pracownik Sekcji Kadr.

6. Terminologia

1) Małoletni / małoletni pacjent / dziecko – każda osoba do ukończenia 18. roku życia. Pacjent małoletni, który ukończył 16 r.ż., niezbędna jest tzw. Zgoda kumulatywna. Zgodę wyraża zatem przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny, jednak małoletni pacjent ma prawo do wyrażenia sprzeciwu wobec ich decyzji.

2) Jednostka – Powiatowy Szpital im. Władysława Biegańskiego w Iławie

3) Przemoc fizyczna – należy przez to rozumieć każde intencjonalne działanie sprawcy, mające na celu przekroczenie granicy ciała małoletniego, np. bicie, popychanie, szarpanie, itp.

4) Przemoc seksualna – każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem poniżej 15 roku życia oraz zaangażowanie małoletniego w aktywność seksualną, której nie jest on lub ona w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody, naruszającą prawo i obyczaje danego społeczeństwa.

5) Przemoc psychiczna – należy przez to rozumieć powtarzający się wzorzec zachowań opiekuna lub skrajnie drastyczne wydarzenie (lub wydarzenia), które powodują u dziecka poczucie, że jest nic niewarte, złe, niekochane, zagrożone i że jego osoba ma jakąkolwiek wartość jedynie wtedy, gdy zaspakaja potrzeby innych.

6) Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletnim i udzielanie im wsparcia – wyznaczona osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletnim i udzielenie im wsparcia w tym za prowadzenie rejestru zgłoszeń.

7) Procedura ochrony dzieci przed krzywdzeniem – norma, wymóg, kierunki działań Szpitala na rzecz ochrony dzieci.

8) Krzywdzenie dziecka – działanie lub zaniechanie, które może przybrać formę popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, albo popełnienia czynu karalnego, na szkodę małoletniego albo innego działania / zaniechania na szkodę małoletniego, w tym polegającego na zaniedbaniu potrzeb życiowych małoletniego.

9) Przemoc domowa – jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:

Ø narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,

Ø naruszającej jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,

Ø powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,

Ø ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

8) Osoba doznająca przemocy domowej – małoletni wobec którego jest stosowana przemoc domowa, jak również małoletni będący świadkiem przemocy domowej

9) Osoba stosująca przemoc domową – osoba, która dopuszcza się przemocy domowej wobec osoby doznającej przemocy domowej.

10) Personel – każda z osób zatrudnionych w Jednostce, bez względu na formę zatrudniania, w tym współpracownik, stażysta, wolontariusz lub inna osoba.

11) Opiekun dziecka – rodzice, opiekunowie prawni oraz inne osoby, którym sąd powierzył sprawowanie opieki nad dzieckiem.

12) Zaniechanie – należy przez to rozumieć chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych przez osoby zobowiązane do opieki, troski i ochrony i/lub nierespektowanie podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju.

13) Interwencja – jest procesem, który ma doprowadzić do zmiany sytuacji dziecka i zatrzymać krzywdzenie.

14) Dane osobowe – to każda informacja umożliwiająca pełną identyfikację dziecka tj. dane zwykłe i dane szczególnej kategorii.

15) Zgoda opiekuna dziecka – zgoda co najmniej jednego z przedstawicieli ustawowych dziecka (rodzica, opiekuna prawnego, kuratora etc.) W przypadku braku porozumienia między opiekunami dziecka, należy poinformować ich o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

16) Standardy Ochrony Małoletnich (SOM) – to dokument, który określa zasady i procedury zapewniające bezpieczeństwo dzieciom w Szpitalu.

7. Obowiązki personelu w związku z wdrożeniem procedury

Każda z osób z grona Personelu zobowiązana jest do zapoznania się z treścią Procedury oraz do potwierdzenia tego faktu poprzez złożenie stosownego oświadczenia o zapoznaniu się z jej treścią, jej zrozumieniu, akceptacji i przyjęciu do bezwzględnego stosowania – według wzoru stanowiącego Załącznik nr 5 do SOM.

8. Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem

Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel Szpitala jest działanie dla dobra dziecka/pacjenta oraz troska o jego bezpieczeństwo, dobrostan i działanie wyłącznie w Jego interesie oraz przestrzeganie obowiązujących w Szpitalu Praw Dziecka – Pacjenta.

Personel Szpitala:

a. W kontakcie z dzieckiem wykazuje życzliwość, empatię i szacunek, wrażliwość kulturową i postawę nieoceniającą.

b. Każde dziecko ma prawo, aby rodzice/opiekunowie towarzyszyli mu podczas leczenia zawsze, kiedy tego potrzebuje.

c. We wszystkich działaniach podejmowanych wobec dziecka kierujemy się jego dobrem i najlepszym interesom przy poszanowaniu Jego godności i praw.

Kontakt bezpośredni z dzieckiem:

a. Zanim zaopiekujesz się dzieckiem (pacjentem) – przedstaw się i powiedz, kim jesteś.

b. W komunikacji z małoletnim zawsze zachowaj spokój, cierpliwość i szacunek.

c. Przekazuj informacje językiem zrozumiałym dla dziecka. Sprawdź, czy małoletni pacjent zrozumiał sytuację oraz skutki zaplanowanych działań medycznych i terapeutycznych.

d. Upewnij się, że dziecko wie o możliwości zadawania pytań personelowi.

e. W komunikacji z dzieckiem zawsze mów prawdę i zwracaj uwagę innym osobom na potrzebę przekazywania pacjentowi prawdy.

f. Korzystaj z alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego potrzebuje, szczególnie z dzieckiem niepełnosprawnym.

Zapewnienie niepełnoletnim pacjentom sprawczości:

a. Zwracaj się do dziecka po imieniu w formie, jaką zaproponuje ono samo.

b. Pamiętaj, że dziecko jest podmiotem – nie rozmawiaj z rodzicami/opiekunami dziecka jakby go nie było.

c. W miarę możliwości pozwól dziecku na wybór w sytuacji, gdy jest to możliwe.

d. Uszanuj prawo dziecka do zmiany nastroju, zmiany zdania, gdyż pobyt w Szpitalu to dla niego ogromny stres.

Poszanowanie intymności dziecka:

a. Podczas badania lekarskiego osłaniaj partiami ciało małoletniego pacjenta.

b. Wykonuj badania, które wymagają odsłonienia ciała dziecka przy zamkniętych drzwiach bez obecności osób, które nie są wymagane do przeprowadzenia badania.

c. W trakcie badania, dziecku powinien towarzyszyć rodzic/opiekun.

d. Podczas hospitalizacji pacjenta dostosuj salę pobytu chorego do jego wieku i płci, w taki sposób, aby uniknąć skrępowania małoletniego pacjenta.

e. Kontakt fizyczny z dzieckiem np. przytulanie, głaskanie może mieć miejsce tylko za jego zgodą lub gdy zgłosi taką potrzebę.

f. Szanuj potrzebę wypoczynku dziecka: snu, ciszy, przyciemnionych świateł w nocy.

Współpraca z rodzicami/opiekunami:

a. Informuj dziecko i rodziców o zasadach obowiązujących w Szpitalu.

b. Podkreślaj znaczenie ich przestrzegania dla minimalizowania dyskomfortu przebywających w oddziale pacjentów oraz zapewnienia im bezpieczeństwa.

c. Zadbaj o to, aby rodzic/opiekun miał zawsze aktualną informację o stanie zdrowia małoletniego.

d. Współpracuj z rodzicami/opiekunami w procesie przygotowywania i uspokojenia dziecka

(w czasie badania/hospitalizacji), spytaj co dziecko lubi, co je irytuje.

9. Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a innymi pacjentami

a. Wszyscy pacjenci powinni traktować małoletnich z szacunkiem i empatią, uwzględniając ich potrzeby i granice oraz wyrażając zrozumienie dla ich sytuacji.

b. Pacjenci powinni zachowywać się w sposób odpowiedni i przyjazny wobec małoletnich, unikając wszelkich form agresji, dyskryminacji czy nieodpowiednich komentarzy.

c. Pacjenci powinni dbać o bezpieczeństwo małoletnich, zgłaszając wszelkie sytuacje potencjalnego zagrożenia lub nieprawidłowego zachowania wobec nich.

d. Pacjenci są w obowiązku zgłaszania podejrzeń o krzywdzeniu małoletnich personelowi, jeśli takie sygnały zostaną zauważone.

e. Pacjenci powinni respektować prywatność małoletnich, nie ingerując w ich przestrzeń osobistą czy nie zakłócając ich intymności.

f. Surowo zabronione jest stosowanie jakiejkolwiek przemocy wobec małoletnich w tym w formie, zarówno fizycznej, emocjonalnej, jak i seksualnej.

g. Pacjenci powinni współpracować z personelem w zapewnieniu bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia małoletnich, zgłaszając wszelkie nieprawidłowości lub obawy.

10. Katalog zabronionych relacji pracowników w odniesieniu do małoletnich pacjentów

W Powiatowym Szpitalu im. Wł. Biegańskiego w Iławie niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka (małoletniego pacjenta) w jakiejkolwiek formie.

NIGDY!

Ø Nie naruszaj praw dziecka do intymności i prywatności.

Ø Nie ujawniaj danych osobowych, ani wrażliwych małoletniego pacjenta.

Ø Nie omawiaj sytuacji dziecka ,, nad jego głową’’, ignorując jego obecność.

Ø Nie ograniczaj możliwości pobytu rodziców/opiekuna przy dziecku.

Ø Nie lekceważ tego, że oni (opiekunowie) znają dziecko najlepiej.

Ø Nie strasz dziecka i nie szantażuj w celu nakłonienia do współpracy.

Ø Nie ignoruj i nie bagatelizuj uczuć dziecka np. strachu, lęku przed bólem, niepewności w nowej sytuacji.

Ø Nie okłamuj dziecka – nie mów, że nie będzie bolało, jak będzie.

Ø Nie wyciągaj pochopnych wniosków o rodzinie dziecka.

Ø Nie zakładaj, że dziecko i jego rodzina wie jak funkcjonuje Szpital. To ty musisz przekazać niezbędne informacje w tym zakresie.

Ø Nie dopuszczaj do sytuacji, w których dzieci lub rodzice/opiekunowie czują się dyskryminowani lub otrzymują niższy standard opieki.

Ø Nie krzycz, nie zawstydzaj, nie upokarzaj, nie lekceważ i nie obrażaj dziecka, ani jego rodziców/opiekunów.

Ø Nie zachowuj się w obecności małoletnich pacjentów w sposób niestosowny bądź dwuznaczny lub w sposób, który obiektywnie może być odebrany za taki.

Ø Nie używaj w obecności dzieci wulgarnych słów, gestów, żartów, nie czyń obraźliwych uwag i nie nawiązuj w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz nie wykorzystuj wobec małoletnich relacji władzy czy przewagi fizycznej.

11. Symptomy mogące świadczyć o krzywdzie małoletniego – na co zwrócić uwagę?

1) Pracownicy posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na symptomy mogące świadczyć o krzywdzie dziecka.

2) Rozpoznawanie i reagowanie na symptomy krzywdy:

a. wprowadza się trzystopniowy system reagowania na symptomy krzywdy: żółty, pomarańczowy, czerwony

b. w zależności od zauważonych symptomów personel podejmuje odpowiednie kroki.

c. Wyszczególnienie oraz kategoryzacja symptomów stanowi Załącznik Nr 1 Kategorie postępowania w przypadku podejrzenia krzywdy dziecka do Polityki i jest cyklicznie aktualizowany.

d. Trzystopniowy system reagowania na symptomy krzywdy umożliwia personelowi szybkie i skuteczne podejmowanie działań w zależności od stopnia zagrożenia dla małego pacjenta. Każdy krok jest starannie określony, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i wsparcie dla dziecka w sytuacjach potencjalnej krzywdy.

3) Niewidoczne oznaki i objawy nie wykluczają możliwości doświadczania przez dziecko przemocy. W wielu przypadkach przemoc może nie pozostawić śladów widocznych na pierwszy rzut oka. Natomiast obecność pewnych oznak i symptomów nie musi jednoznacznie wskazywać na fakt, że dziecko doświadcza przemocy. Zamiast tego, powinny one stanowić podstawę do zastanowienia się, czy dziecko może być krzywdzone, a personel powinien podjąć odpowiednie kroki w celu ustalenia faktycznej sytuacji dziecka. Jednocześnie istnieją objawy, które znacząco zwiększają prawdopodobieństwo, że dziecko doświadcza przemocy. Te objawy mogą być istotnym sygnałem, że dziecko jest w potrzebie i wymaga pilnej interwencji. Obserwując dziecko i analizując poniższe symptomy pamiętaj o ocenie kontekstowej: zwróć uwagę nie tylko na symptomy fizyczne, ale także zachowanie dziecka i rodzica/opiekuna, sytuację dziecka (wiek, kondycja, sytuacja rodzinna, bytowa itd.), postawione wcześniej rozpoznania i diagnozy itd.

– Żółty – Symptomy możliwej krzywdy, wzmożona czujność wobec zachowań dziecka, monitorowanie sytuacji

Działania personelu:

1. Każdy pracownik, jeśli zauważy jakiekolwiek symptomy mogące świadczyć o krzywdzie dziecka, zobowiązany jest do poinformowania personelu medycznego – lekarza lub pielęgniarki o zauważonych symptomach;

2. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny w razie możliwości, przeprowadza wstępny wywiad z dzieckiem oraz rodzicami/opiekunami dziecka w sposób delikatny i empatyczny;

3. Wzmożone obserwacje małego pacjenta, personel cały czas monitoruję sytuację i dobrostan dziecka;

4. Zapewnienie rozmowy z psychologiem lub innym specjalistą;

5. W razie potrzeby lekarz, pielęgniarka lub ratownik medyczny dokładnie dokumentuje obserwację, w tym daty, godziny, miejsca i szczegóły symptomów oraz sporządza notatkę służbową;

6. Jeśli nastąpią uzasadnione obawy, lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny zmienia kategorię postępowania na POMARAŃCZOWY;

– Pomarańczowy – Symptomy zaniedbania, braku należytej opieki, zawiadomienie odpowiednich instytucji

Działania personelu:

2. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny, w razie możliwości, przeprowadza wstępny wywiad z dzieckiem oraz rodzicami/opiekunami dziecka;

3. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny dokładnie dokumentuje obserwację, w tym daty, godziny, miejsca i szczegóły symptomów oraz sporządza notatkę służbową;

4. Zapewnienie rozmowy z psychologiem lub innym specjalistą;

5. Bezzwłocznie należy powiadomić właściwe instytucje lub organy odpowiedzialne za ochronę dzieci, np. służby socjalne. Jeśli w podmiocie jest zatrudniony pracownik socjalny, należy go powiadomić o wszczętym postępowaniu

6. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny w razie potrzeby rozpoczynają procedurę „Niebieskiej Karty” – postępowanie opisane jest w procedurze (proszę wpisać);

7. Personel zobowiązany jest do współpracy z instytucjami zewnętrznymi w celu ochrony dziecka;

8. Personel cały czas monitoruję sytuację i dobrostan dziecka;

9. W razie potrzeby lekarz prowadzący, lekarz lub pielęgniarka zmienia kategorię postępowania na CZERWONY;

Czerwony – Zagrożenie życia i zdrowia dziecka, pilna interwencja odpowiednich służb

Działania personelu:

2. Natychmiastowe powiadomienie odpowiednich służb, w tym policji.

3. Zapewnienie natychmiastowej ochrony dziecku, w razie potrzeby, gdy życie lub zdrowie dziecka jest zagrożone należy odizolować dziecko od zagrożenia ze strony rodzica, opiekuna lub innych osób;

4. Dokładne udokumentowanie wszystkich obserwacji i działań podjętych w odpowiedzi na sytuację.

5. Lekarz lub pielęgniarka, w razie potrzeby, udziela małoletniemu świadczeń zdrowotnych starannie odnotowując wszelkie symptomy świadczące o krzywdzie, informuje lekarza prowadzącego o zauważonych symptomach oraz sporządza notatkę służbową opisującą zauważone symptomy;

6. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny przeprowadza wywiad z dzieckiem oraz rodzicami/opiekunami dziecka;

7. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny doprowadza do konsultacji dziecka

z psychologiem;

8. Lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny w razie potrzeby rozpoczynają procedurę „Niebieskiej Karty” – postępowanie opisane jest w procedurze (proszę wpisać);

9. Lekarz prowadzący, lekarz lub pielęgniarka informuje pracownika socjalnego o wszczętym postępowaniu;

10. Personel zobowiązany jest do współpracy z instytucjami zewnętrznymi w celu ochrony dziecka;

11. Personel cały czas monitoruję sytuację i dobrostan dziecka;

12. Zasady ochrony dostępu do Internetu

1) Na terenie Powiatowego Szpitala im. Wł. Biegańskiego w Iławie dziecko nie ma możliwości swobodnego dostępu do Internetu.

2) Na terenie Szpitala dziecko korzysta z Internetu za zgodą rodzica/opiekuna prawnego

i na udostępnionym przez niego urządzeniu.

3) W przypadku podejrzenia skrzywdzenia dziecka z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, w tym za pomocą sieci Internet (korzystanie przez dziecko ze stron zawierających niebezpieczne treści, upublicznianie wizerunku dziecka w sposób krzywdzący lub ośmieszający go – cyberprzemoc) podejmuje się działania zgodnie z rozdziałem XIV standardów.

13. Zasady ochrony wizerunku i danych osobowych małoletnich

1) Dane osobowe dziecka podlegają ochronie na zasadach zgodnych z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27.04.2016.

2) Utrwalanie wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie placówki i jego upubliczniane jest dopuszczalne za zgodą rodzica/opiekuna prawnego dziecka. Powyższe stosuje się również do przedstawicieli mediów przygotowujących materiały na terenie szpitala.

3) Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak: zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodzica/opiekuna nie jest wymagana.

4) Podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka możliwe jest tylko za wiedzą i zgodą tego opiekuna.

5) Podmiot przestrzega wszystkich obowiązujących przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.

6) Podmiot ogranicza zbieranie danych osobowych dzieci tylko do niezbędnych informacji związanych z opieką zdrowotną i administracją, unikając zbierania nadmiarowych danych.

7) Podmiot zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych osobowych dzieci poprzez stosowanie odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, takich jak szyfrowanie danych, kontrola dostępu czy regularne audyty bezpieczeństwa.

8) Personel szpitala przestrzega zasad poufności w odniesieniu do danych osobowych dzieci, nie ujawniając informacji bez ich zgody lub zgody ich rodziców/opiekunów.

9) Podmiot nie publikuje wizerunku dzieci bez ich zgody oraz zgody rodziców/opiekunów.

14. Zasady podejmowania interwencji w sytuacji rozpoznania krzywdzenia

dzieci

1) Pracownicy Powiatowego Szpitala im. Wł. Biegańskiego w Iławie posiadają odpowiednią wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i objawy krzywdzenia dzieci (także z wykorzystaniem technologii informatycznej i komunikacyjnej).W przypadku zidentyfikowania lub podejrzenia wystąpienia czynników ryzyka lub objawów krzywdzenia dziecka, pracownicy Szpitala podejmują rozmowę

z rodzicami/prawnymi opiekunami dziecka, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując do skorzystania z pomocy.

2) Wszyscy pracownicy i współpracownicy Powiatowego Szpitala im. Wł. Biegańskiego w Iławie, którzy w związku z wykonywaniem służbowych obowiązków, podjęli informację

o krzywdzeniu dziecka lub inne informacje z tym związane, są zobowiązani do zachowania tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

3) W Szpitalu funkcjonuje Procedura CO – 3-1 ,,W szpitalu opracowano i wdrożono zasady postępowania w przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie wobec pacjenta – procedura Niebieskiej Karty, której celem jest zapewnienie pomocy osobom, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie stosowania przemocy lub zaniedbania.

4) W przypadku podjęcia przez pracownika Szpitala podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, pracownik ma obowiązek:

a. udzielić niezbędnej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia;

b. poinformować rodziców/opiekunów dziecka o podejrzeniu krzywdzenia dziecka;

c. udzielić informacji o możliwościach uzyskania pomocy lub wsparcia oraz o uprawnieniu do uzyskania bezpłatnego zaświadczenia lekarskiego o ustaleniu przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy lub zaniedbania.

5) Czynności podejmowane i realizowane wobec dziecka przeprowadza się w obecności rodzica, opiekuna prawnego, chyba że z uwagi na charakter tych czynności jest to niemożliwie albo wobec rodzica, opiekuna prawnego istnieje uzasadnione podejrzenie, że są oni sprawcami krzywdzenia dziecka.

6) W przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie wobec dziecka, gdzie zachodzi podejrzenie, że wobec niego przemoc stosują rodzice/opiekunowie, jeżeli jest to możliwe działania z udziałem dziecka przeprowadza się w obecności osoby pełnoletniej najbliższej.

7) Działania z udziałem dziecka, co do którego istnieje podejrzenie, że jest dotknięte przemocą, powinny być prowadzone w miarę możliwości w obecności psychologa.

8) Pracownik składa zawiadomienie o podejrzeniu krzywdzenia do odpowiednich instytucji w zależności od rodzaju zgłaszanej sprawy:

d. do prokuratury lub policji;

e. do właściwego sądu rodzinnego;

f. do przewodniczącego właściwego Zespołu Interdyscyplinarnego przesyłając formularz „Niebieska Karta – A”, przez co uruchamia procedurę w przypadku przemocy w rodzinie;

g. informację o podjętej interwencji zgłasza się fakt wystąpienia zdarzenia Koordynatorowi ds. ochrony dzieci – załącznik nr 3 do SOM.

9) Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w ustępie poprzedzającym.

10) Dokumentację związaną z procedurą interwencji umieszcza się w dokumentacji medycznej dziecka.

11) Personel medyczny we wpisach oraz notatkach powinien dokładnie wpisywać wszelkie informacje o możliwej krzywdzie dziecka włączając w to wszystko co usłyszał i zaobserwował, z adnotacją od kogo pochodzi informacja, kiedy ją otrzymał i dlaczego budzi ona niepokój, co do bezpieczeństwa dziecka.

12) Personel medyczny powinien brać pod uwagę wszelkie dostępne mu informacje, w tym jaki jest powód zgłoszenia dziecka do placówki medycznej, wygląd dziecka i jego zachowanie, objawy i fizyczne ślady na ciele dziecka, wyniki badań, przebieg interakcji między rodzicem/opiekunem a dzieckiem.

13) Personel medyczny przeprowadza dokładny wywiad, badanie fizykalne i diagnostykę różnicową.

14) Personel medyczny zobowiązany jest do zakodowania (ICD10) zarówno opisu urazu, choroby (jednostki chorobowej, rozpoznania zasadniczego) jak i przyczyny powstania urazu, choroby, jeżeli tylko poweźmie informację, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest maltretowanie ( rozpoznania T74).

15) Każdorazowo, w przypadku rozpoznania T74.0 – Zaniedbanie i porzucenie, T74.1 – Nadużycie fizyczne, T74.2 – Nadużycie seksualne, T74.3 – Nadużycie psychiczne, T74.8 – Inne zespoły maltretowania, T74.9 – Zespół maltretowania, nieokreślony należy zawsze zawiadomić prokuraturę lub policję.

16) Personel dysponuje materiałami edukacyjnymi dla dzieci i rodziców/opiekunów, aktywnie je wykorzystuje.

17) Personel dysponuje danymi kontaktowymi lokalnych instytucji i organizacji, które zajmują się interwencją i pomocą w sytuacjach krzywdzenia dzieci (policja, sąd rodzinny, centrum interwencji kryzysowej, ośrodek pomocy społecznej, placówki ochrony zdrowia) oraz informacjami na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytuacji, w

tym numery bezpłatnych telefonów zaufania dla dzieci i młodzieży.

15. Prowadzenie rejestru interwencji

1) Podmiot prowadzi rejestr interwencji podjętych w ramach możliwej lub realnej krzywdy dziecka.

2) Każdorazowo w przypadku zakwalifikowania dziecka do którejkolwiek z kategorii i podjęcia działań interwencyjnych należy poinformować osobę odpowiedzialną za prowadzenie rejestru.

3) Wzór rejestru stanowi Załącznik Nr 2 Rejestr interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdy dziecka do Polityki.

16. Monitoring stosowania Standardów Ochrony Małoletnich

1) Za nadzór nad realizacją Standardów Ochrony Małoletnich w oddziałach, komórkach organizacyjnych Szpitala odpowiada – Ordynator/Koordynator/Kierownik komórki organizacyjnej.

2) Za wdrożenie postanowień zawartych w SOM w oddziałach i komórkach organizacyjnych Szpitala odpowiada: Pielęgniarka/Położna Oddziałowa/Koordynująca lub Kierownik komórki organizacyjnej.

3) Pełnomocnik ds. jakości monitoruje realizację standardów, reaguje na sygnały naruszenia standardów oraz proponuje zmiany w standardach.

4) Koordynator ds. Ochrony Małoletnich przeprowadza wśród pracowników Szpitala raz na dwa lata ankietę monitorującą poziom realizacji standardów.

5) W ankiecie, o której stanowi ust. 3 pracownicy Szpitala mogą proponować zmiany standardów oraz wskazywać naruszenia standardów w organizacji.

6) Osoba, o której mowa w ust. 4 niniejszego rozdziału, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników i współpracowników ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje kierownictwu Szpitala.

7) Co najmniej raz na dwa lata dokonuje się oceny standardów w celu zapewnienia ich dostosowania do aktualnych potrzeb oraz zgodności z obowiązującymi przepisami. Wnioski

z przeprowadzonej oceny należy pisemnie udokumentować.

17. Edukacja personelu

1) Personel cyklicznie, co najmniej raz na rok uczestniczy w wewnętrznych szkoleniach na temat stosowania Polityki, standardów i pomocy dzieciom w sytuacjach zagrożenia. Szkolenia w szczególności obejmują tematykę:

Ø rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci,

Ø procedur interwencji w przypadku podejrzeń krzywdzenia,

Ø odpowiedzialności prawnej pracowników placówki, zobowiązanych do podejmowania interwencji,

Ø procedury „Niebieskiej Karty” ,

Ø ochrony dzieci przed przemocą i wykorzystywaniem.

18. Zasady sprawdzania i rekrutacji pracowników

Każdy pracownik, bez względu na formę zatrudnienia i wymiar czasu pracy jest weryfikowany pod kątem niekaralności za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej, obyczajowości i przestępstwa wobec dzieci. Ta sama zasada dotyczy studentów odbywających praktyki zzawodowe w Szpitalu oraz wolontariuszy.

1) Szpital przed nawiązaniem stosunku pracy lub dopuszczeniem do działalności medycznej na rzecz Małoletnich bądź innych form kontaktu z Małoletnimi sprawdza czy dana osoba figuruje w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – wydruk z rejestru jest dołączony do Akt osobowych pracownika.

2) Przed nawiązaniem stosunku pracy z osobą, która będzie świadczyć usługi na rzecz Małoletnich pacjentów ma Ona obowiązek przedstawić Kierownikowi Sekcji Kadr:

a. Zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu Karnego oraz ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa.

b. W przypadku członka personelu tj. obcokrajowca składa on Szpitalowi oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwał w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz informację z rejestrów karnych tych państw uzyskaną do celów działalności zawodowej lub wolontariatu związanej z kontaktami z dziećmi.

c. W przypadku, gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, o której mowa powyżej, członek personelu składa oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie był prawomocnie skazany w tym państwie za czyny zabronione przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niego innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścił się takich czynów zabronionych oraz, że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi – wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 4 do SOM.

19. Koordynator ds. ochrony dzieci i jego odpowiedzialność

1) Podmiot wyznaczył Koordynatora ds. ochrony dzieci.

2) Koordynator ds. ochrony dzieci przed krzywdzeniem jest odpowiedzialny za wdrożenie, nadzór, przegląd i aktualizacje Polityki.

3) Koordynator ds. ochrony dzieci przed krzywdzeniem jest odpowiedzialny za przygotowanie szkoleń dla personelu.

4) Koordynator ds. ochrony dzieci prowadzi Rejestr Interwencji.

5) Koordynator ds. ochrony dzieci w razie potrzeby włącza się w działanie interwencyjne.

20. Zasady udostępniania Polityki

1) Szpital udostępnia Politykę na swojej stronie internetowej.

2) Szpital udostępnia materiały edukacyjne, adresy oraz numery telefonów instytucji i organizacji, które zajmują się interwencją i pomocą w sytuacjach krzywdzenia dzieci (policja, sąd rodzinny, centrum interwencji kryzysowej, ośrodek pomocy społecznej, placówki ochrony zdrowia) oraz informacje na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytuacji, w tym numery bezpłatnych telefonów zaufania dla dzieci i młodzieży.

21. Bibliografia

Procedura została opracowana na podstawie:

1) Zapisów ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r., poz. 1606), która wprowadza termin ,,Standardy ochrony małoletnich’’

2) Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (Dz. U. z 2024 r., poz. 560).

3) Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 447 z późn. zm.).

4) Standardy ochrony dzieci w placówkach medycznych, Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

22. Załączniki

1) Nr 1 – Kategorie postępowania w przypadku podejrzenia krzywdy dziecka

2) Nr 2 – Rejestr interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdy dziecka

3) Nr 3 – Karta interwencji podjętych przez pracowników szpitala

4) Nr 4 – Oświadczenie

5) Nr 5 – Oświadczenie pracownika o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich

6) Nr 6 – Ankieta monitorująca SOM

7) Nr 7 – Schemat interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia małoletniego przez

rodzica, opiekuna lub osobę nieletnią

8) Nr 8 – Schemat interwencji w przypadku krzywdzenia małoletniego przez osoby trzecie